Camerawerk en postproductie: Steven Elbers.
Transcriptie van de woorden van Ger Baron:
Dank u wel dat u bent gebleven, deze avond. Daar ben ik oprecht heel blij mee, want ik zei vandaag toen ik hierheen ging... tegen mijn 9-jarige dochtertje dat ik mocht optreden in Paradiso.
En toen vroeg zij, is het uitverkocht? Op de tribune zelfs, dus ik kan met een goed verhaal naar huis gaan.
Heel fijn dat u nog gebleven bent, nog tien minuutjes en dan gaan we door naar de borrel. Ik werk voor de gemeente Amsterdam, ik ben daar verantwoordelijk voor innovatie en bij innovatie gaat het denk ik om, ja als we dan toch van alles weten, hoe gaan we met dat weten zorgen dat we dingen anders gaan doen, dat we dingen beter gaan doen en dat we deze stad nog mooier maken?
Dat klinkt heel gemakkelijk en heel mooi, maar toch is dat misschien net iets ingewikkelder. Het gaat namelijk niet alleen om weten, denk ik. Het gaat ook om het loslaten van het oude weten, van het oude denken.
En dat is eigenlijk best ingewikkeld, want dat is iets wat je samen moet doen. En dan zegt u, nou is dat nou zo ingewikkeld, is dat nou zo gevaarlijk? Ja. Galileo kent u allemaal, die had een ideetje over de zon en de aarde. Als je dingen wil veranderen en het oude denken los moet laten dan is dat echt heel ingewikkeld, helemaal in grote organisaties en grote steden, waar iedereen zijn mening heeft en en zal en methode voor wij gebruiken Socratic design ervoor gespreksvoering op basis van de praktijk nieuwe kennis ontwikkelen en zie je dat nieuwe dingen bedenken echt niet zo ingewikkeld lijkt maar dat toch vaak lastig is.
Een veronderstelling is dat we met denken problemen kunnen oplossen. Denken is echt het allermakkelijkste wat er is, u doet het de hele dag, probeer maar niet te denken probeer bij wie is het gelukt en niet denken is veel moeilijker. De hele tijd denken is het allermakkelijkste wat er is. En je eigen gedachtenverslavingen volhouden is ook best gemakkelijk eigenlijk.
Met dat loslaten, daar wordt het ingewikkeld. En als we dingen weten, moeten we ook het oude weten los kunnen laten en het nieuwe doen. Als je dat collectief gaat doen, Galileo, wordt het best heel spannend. En ik denk dus dat wat we ook vandaag gaan doen zijn met Openresearch.amsterdam, dat het niet alleen maar gaat om meer en meer en meer, maar ook al het weten ter discussie te stellen. En dat is ook eerder gezegd vandaag, maar het in de praktijk doen, is eigenlijk best heel ingewikkeld.
Want wat we steeds doen, denk ik, en ik gebruik daar een quote van David Bohm, die kent u wellicht als uitvinder van de kwantumvelden, maar was ook een filosoof, die zei, veel mensen denken dat ze denken, terwijl ze eigenlijk slechts hun vooronderstellingen anders invullen. En het risico van stukken gaan lezen op openresearch.amsterdam en met z'n allen aan de slag gaan, is dat we eigenlijk onze eigen veronderstellingen proberen te bevestigen in andere woorden, et cetera.
Maar je eigen veronderstellingen onderzoeken is misschien nog wel interessanter dan alleen maar andere kennis, ander denken innemen. Dus ik wil graag een oproep aan ons allemaal doen eigenlijk, om als we dan toch samen gaan weten, want dat vergt echt durf, de durf is namelijk dat je ook moet toegeven, onderzoeken vanuit welke veronderstelling kijk je dan naar dat weten. En als we dat allemaal op onze eigen manier doen, dan klopt alles. Dan is elke waarheid waar. Want dan heb je toch je eigen veronderstelling en ben je lekker zitten plotten.
Dus het vergt echt iets. Samen willen weten vergt durven van ons allemaal. Twijfel aan jezelf. Twijfel van de dingen die je misschien altijd al gedacht hebt. Best heel ingewikkeld. En nog diezelfde David Bohm, die dan zo'n mooi voorbeeld is. Ik kijk hem soms op YouTube, David Bohm, geïnterviewd door professor Suzuki. Die Japanse professor. Die zegt, ja nou meneer Bohm, zwaartekracht is iets wat er gewoon is. En dan zegt hij, nee, dat is jouw veronderstelling. Waardoor dat hele gesprek een kant op gaat waar de andere natuurkundige, meneer Suzuki, het ook niet meer snapt.
Het gaat echt om zo fundamenteel durven samen te weten, betekenen dus kwetsbaarheid, toegeven en laten zien van je eigen veronderstelling. En als je wil vernieuwen, als je wil innoveren, wat mijn vak is en wat we binnen Amsterdam proberen te doen, we proberen u zo goed mogelijk diensten te verlenen, we proberen de stad zo schoon mogelijk te houden.
Ik hoorde net van Kadir dat dat ook lukt tegenwoordig. Andere mensen denken daar af en toe anders over, is mijn ervaring. Maar we proberen de ene dag dingen nieuw te doen, beter te doen. Dus dat beter te ontwikkelen, te leren.
En dat vergt echt iets van ons allemaal, denk ik, om dingen af en toe ook los te laten. Dus het niet weten is eigenlijk ook nog wel interessant. Maar het stoppen met dingen denken te weten is misschien ook nog wel lastig. Het onderzoeken van je eigen veronderstellingen als dat en in het collectief is eigenlijk heel risicovol en kwetsbaar.
Ik ben vandaag de laatste spreker en ik ga zo over naar een huishoudelijk deel, maar ik hoop echt dat we met z'n allen, en dit is echt een hele nadrukkelijke oproep, echt samen durven te gaan weten. En dat samen is heel belangrijk, want anders blijven we allemaal in onze eigen ideeënwereld. Als onderzoeker, als ambtenaar, als Amsterdammer. En dat is niet makkelijk, want ik ben wel echt zoekend hoe we dat nou op een manier doen. Dat we niet allemaal onze eigen informatie spuwen zometeen op de nieuwe online omgeving.
Zo'n mooi voorbeeld, ik had twee maanden geleden een overleg met mijn collega's uit 18 Europese steden. En iedereen was trots aan het vertellen over hoe zij hun kennis deelden. Hoe ze open source software maakt, hoe ze dat publiceren op GitHub. Dat werd ook eerder gezegd. En toen stelde ik de vraag, wie kijkt er wel eens bij iemand anders? Nul van de 18. Iedereen was vol trots op het publiceren en het delen wat ze zelf bedacht hadden op hun eigen manier. En niemand was oprecht geïnteresseerd in wat andere mensen deden. En dat vond ik zo'n prachtig voorbeeld van hoe we allemaal altijd vol trots staan te vertellen wat we zelf maken, wat we zelf bedenken.
Zonder erover na te denken, ja het is met mijn veronderstellingen iets bedacht. Vol trots te vertellen wat je zelf hebt bedacht en eigenlijk gaat het nooit wat ik vandaag gedaan heb ik heb bij jou iets gestolen is jouw idee heb ik overgenomen heb ik iets moois mee gedaan gebeurt zelden.
Mijn oproep is: gebruik nou alles wat we op openresearch.amsterdam doen op die manier, we moeten het samen doen, we moeten samen durven te weten samen durven niet te weten maar moeten ook durven in te nemen je eigen veronderstellingen loslaten wat andere mensen aan weten, publiceren en meenemen.
En mijn oproep voor u allen is eigenlijk dat vandaag volgens mij een start zou moeten zijn, ondanks dat openresearch.amsterdam natuurlijk een tijdje bestaat met een nieuwe omgeving, dat de start zou moeten zijn om samen nog meer durven te weten.
En ik weet nog niet hoe, dat weet ik misschien dat we daar nog, we komen hier zeker op terug, maar hoe gaan we dit nou samen doen? En het is echt een oproep om als je dingen denkt te weten, of zou willen weten, om het nog meer samen te doen dus niet de zaal uitlopen zo meteen we hebben een website ga lekker stuk opzetten maar het echte weten begin volgens mij pas nu en nu is volgens mij de start om te beginnen en deze stap nog mooi is maken dank u de ga ik nu naar het huishoudelijk en dank nogmaals dank dat u er allemaal bent namens de gemeente Amsterdam. Dank ook dat u aan het eind gebleven bent. Dank voor uw wezigheid.
Dank voor uw bijdrage aan openresearch. Het was een heel vol programma. Heel veel gedaan, volgens mij. Ik kan me voorstellen dat iedereen ook al een beetje intellectueel verzadigd is. Dat je genoeg weet. Dat was eigenlijk nog een leuk punt geweest, Caroline. Hoe weet je genoeg?
Ik denk dat we daar zijn inmiddels. En ik wil nog even aan het eind twee dingen doen. Eén, we hebben, misschien vandaag een beetje als startpunt denk ik, we hebben een nieuwe omgeving gemaakt, prachtig, complimenten nogmaals aan iedereen die daarin bijgedragen heeft, dat bent u voor een groot deel in deze zaal, want de honderden redacteuren, maar ook de makers, Thijs die net op het kansel stond, daar ben ik overigens heel jaloers op Thijs, zei ik al tegen je dat je daar dan mocht staan. We hebben ook nog een magazine gemaakt, dat kun je zelfs meenemen bij de uitgang eigenlijk ook we proberen te inspireren hoe zouden we nou samen kunnen weten de verschillende manieren van hoe we proberen in de gemeente amsterdam en dat lukt ook nog best wel aardig samen te beter samen te leren samen te ontdekken samen te documenteren ook zou het een falsificeren rectificeren misschien een magazine bij de deur en dat er ook al contactgegevens in dus komt u alstublieft in de lucht als u nog meer met ons samen wil komen te weten.
En heel praktisch nog, ik wil nog een paar mensen bedanken voor het organiseren van vandaag. In het bijzonder Steven Elbers.Ik weet niet Steven waar je net was. Oh, Steven daar. Dankjewel. De hele dag materiaal gemaakt, maar ook opname gemaakt. Michel Banabila, die zat daarachter. Ja, dankjewel Michel. Het productieteam van Paradiso.
Ook een applaus. En toch ook nog een keer voor het koor, want het was toch wel heel fantastisch, toch niet? Dank allemaal. En dank aan de bijzonder ook nog aan de kernredactie en Caroline, Thijs en alle andere mensen van openresearch. Kunnen jullie misschien even naar voren komen met z'n allen?
Jullie die er echt elke dag... Ja, jullie zijn allemaal heel bescheiden. Jullie allemaal achterin even hier komen. Dank u wel. Oh ja, doe even apart boven de mensen die daar zitten. En jullie, dank je wel voor vandaag. Dank jullie wel voor openresearch.amsterdam.
En dank jullie wel voor de verdere samenwerking. En dan nu, dames en heren, de borrel.
Close-ups in deze video zijn met expliciete toestemming van de betreffende personen. Mocht je toch herkenbaar in de video zijn en dit niet willen, mail ons op openresearch@amsterdam.nl, dan lossen we het op.
